“Flying Cakes” is de bijzondere naam van het Berlijnse quartet van pianist Benjamin Geyer, “19 ways to rain” is hun debuut cd en nr. 77 in de serie Jazzthing Next Generation. Het werd langzamerhand tijd dat er een album kwam, de groep bestaat al 5 jaar en bovendien verscheen al een jaar geleden de cd “Halbträume” van bassist Thomas Kolarczyk ( nr. 72), aldus Geyer in het tijdschrift “Jazzthing”. De bijzondere naam “Flying Cakes” had Geyer als graffity op een muur in India gezien en dat beviel hem beter dan “Jamin Chirer Quartet “ zoals de band aanvankelijk heette, Jamin is een afkorting van zijn voornaam en Chirer is de meisjesnaam van zijn moeder, zijn ouders zijn in 1956 uit Budapest gevlucht.

Uit beide namen blijkt wel dat Geyer zichzelf niet op de voorgrond wil zetten ondanks dat hij de leider is en (bijna) alle composities voor zijn rekening neemt. (Google leerde me dat Flying Cakes de naam is van een bakkerij keten in India). Naast Geyer op piano en de eerder genoemde Thomas Kolarczyk op contrabas zijn er nog Nils Wrasse op tenorsax en Philip Dornbusch op drums.

De composities op dit album zijn ontstaan over een periode van 4 jaar. Zo is het eerste nummer “Lunatico” tot stand gekomen tijdens een lange rit van het Zwarte Woud naar Berlijn, en is het nummer “Bird” geïnspireerd op de schijnbare rust dat een vogetje uitstraalt terwijl hij op een richel voor het raam zit. Het titelnummer roept ook een vraag op “19 ways to rain”, gaat het nu om 19 verschillende soorten regen of 19 verschillende manieren van regenen ? Alle nummers of eigenlijk moet je ze songs noemen want zo beschouwt Geyer ze, zijn uit zijn brein ontsproten maar ze werden verder ontwikkeld door de hele groep waarin ieder ruimte kon maken voor zijn instrument en zijn ideeën (Benjamin Geyer).

De kracht van de 11 composities op dit album heeft te maken met de compactheid en de aantrekkelijke melodieën die erin slagen je aandacht vast te houden. Ze hebben een eigen geluid ontwikkeld met teder pianospel plus een lenige, gevoelvolle saxofoon en een soepele, losse ritmesectie. Hun naam past in een nieuw fenomeen van groepsnamen, niet meer opgehangen aan een solist maar meer in de richting van rockgroepen, zo zijn er nu jazzbands met namen als “Flash Pig”, “Phronesis”,”Rymden”, “Go Go Penguin”, “De Beren Gieren”, “Bruut”, “Vein”etc. Deze “Vliegende Koeken” zijn in ieder geval meer dan de moeite waard, hopelijk zien we ze ook in De Lage Landen.

Jan van Leersum